Страницы

суббота, 2 июня 2012 г.

Մի քանդիր Աստծո ստեղծած ինստիտուտը

Մի քանի օր առաջ ինձ համար շատ թանկ մարդկանց ընտանիքում բաժանության հզոր
ալիք էր բարձրացել: Անկեղծ ասած շատ էի տխրել, և երբ ամեն խորհուրդներս ապարդյուն եղան, ինձ մեկ բան էր մնում խնդիրը բերել ամենակարող Աստծո առաջ: 
  _ ,, Տեր այն ինչ միավորեցիր աղոթում եմ որ չարը չքանդի ,,... միայն կարող էի աղոթել ուրիշ ոչ մի բան: Մթնոլորտը գնալով միայն շիկանում էր, և թվում էր, որ կկատարվի անդառնալին և անուղղելին, բայց ես միայն այս պարագայում գիտեի աղոթել:
   Փառք Աստծուն, որ միայն դա գիտեի քանի որ Աստված ինքը միջամտեց, և կրքերը հանդարտեց, հոգու խոր վերքերը բուժեց, և սպեղանի դրեց:
  Հնչեց զանգը և երբ վախվորած վերցրեցի հեռախոսը ապա լսեցի մեկ  ուղղերձ ,, մենք ընդունեցինք հաշտության որոշում, ամեն բան մնաց անցյալում, և հիմա մեզ մոտ նոր սկիզբ է,,...  Չկար իմ հոգում  ուրախության չափ ու սահման Նա լսեց իմ աղերսանքը և ընտանիքը շահեց: Այն ինչ Աստված միավորեց Ինքն էլ պահպանեց:
Սիրելիներս չայրենք ու չոչնչացնենք Աստծո ստեղծած ինստիտուտը, որը ԸՆՏԱՆԻՔՆ է:
Առանց ընտանիք դու պարզապես մի նավ ես, որը այդպես էլ չհասավ իր ափին, այլ ճանապարհի կեսին նավաբեկության հանդիպեց, և խորտակվեց մնալով ծովի հատակում միայնակ և անպիտան:
   ԱՅՆ ԻՆՉ ԱՍՏՎԱԾ ՄԻԱՎՈՐԵՑ ԹՈՂ ՄԱՐԴԸ ՉԲԱԺԱՆԻ:
Փառք Աստծո որ այս պատմությունը ավարտվեց հաղթանակով...
                                                                                                                                   Հեղ.Ա`Քոչարյան

Комментариев нет:

Отправить комментарий