Բժշկություն քաղցկեղից /Արմինե Քոչարյան/

            
Երկար տարիներ աշխատելով Սոչի քաղաքում` Արմինեի ընտանիքն ապրում 
էր ֆինանսապես ապահով ու բարեկեցիկ կյանքով: Տարիների ընթացքում նրա 
ամուսինը ներգրավվեց այդ քաղաքի հանցագործ շրջապատի մեջ, սկսեց 
հաճախակի բացակայել տնից, ընտանիքի հանդեպ անհարգալից վերաբերմունք 
ունենալ: Մշտական վիճաբանությունների արդյունքում նրանց ընտանիքը կանգնեց
 քայքայման եզրին: Ամուսինը որոշեց հեռանալ Կանադա:

Արմինեն կարծում էր, որ ամուսինն ընդմիշտ հեռացել է իրենից, սակայն մեծ էր

 նրա զարմանքը, երբ հանկարծ մի օր ամուսնուց հրավեր ստացավ` մեկնելու Կանադա 

եւ միասին ապրելու:

Կանադայում Արմինեի ամուսինը հանդիպել էր մի քրիստոնյայի, որի վկայության 

շնորհիվ ապաշխարել եւ նոր կյանք էր սկսել: Նա շատ էր ցանկանում, որ Արմինեն

 էլ հետեւի իր քայլին, սակայն  անցած տարիների վիրավորանքը խանգարում էր Արմինեին: 

Աստծուն դառնալու յուրաքանչյուր առաջարկ նա համառորեն մերժում էր:

Ընտանիքում նորից վիճաբանություններ սկսվեցին: Արմինեն որոշեց  մեկնել Հայաստան: 

Սակայն թռիչքի նախորդ օրը որովայնի շրջանում սուր ցավեր սկսվեցին, եւ նրան 

տեղափոխեցին հիվանդանոց: Հետազոտությունը ցույց տվեց, որ աղիքներում քաղցկեղ

 էր սկսվել եւ տարածվել օրգանիզմում: Արմինեի վիճակն այնքան ծանր էր, որ բժիշկներն 

ապրելու հույս չէին տալիս. նրանք նույնիսկ հրաժարվում էին վիրահատել: Բայց քանի որ 

Արմինեն հաստատ որոշել էր, վիրահատություն նշանակեցին:

Ամուսինն ու նրա ընկերները անդադար աղոթում էին Արմինեի բժշկության համար: 

Նրանք այցելում էին Արմինեին, հույս տալիս, սակայն Արմինեն չէր հավատում 

Աստծո բժշկությանը:Վիրահատությունից հետո Արմինեի վիճակը շարունակում էր մնալ անհույս: 

Բժիշկներն ինչ որ կարողացել էին անել` արել էին, իսկ մնացածը միայն Աստված կարող էր անել:

Հիվանդանոցից դուրս գրվելուց հետո Արմինեին քիմիոթերապիա նշանակեցին: 

Նրան սայլակով էին տեղափոխում, քանի որ ուժ չուներ շարժվելու. սարսափելի 

նիհարել եւ հյուծվել էր: Նա զգում էր, որ այլեւս ոչինչ չի մնում անելու, բացի Աստծուն 

դիմելուց, որովհետեւ միայն Աստված կարող է օգնել, բժշկել եւ վերականգնել:


Նա սկսեց եկեղեցի հաճախել, Աստվածաշունչ կարդալ: Հասկացավ, որ պետք է ների

 ամուսնուն եւ մոռանա անցյալը: Ժամերով կլանված դիտում էր քրիստոնեական

 հեռուստաալիքներ, քարոզներ լսում, տեսնում, թե ինչպես են մարդիկ վկայում 

իրենց կյանքում տեղի ունեցած հրաշքների մասին: Եվ դա նրան լցնում էր հավատքով:

Օրերից մի օր ծնկի գալով` նա սկսեց աղոթել. "Տե'ր Աստված, շատ եմ խնդրում բժշկիր ինձ…":


Անցավ մեկ տարի, Արմինեն շարունակում էր քիմիոթերապիա ընդունել: Նա ամեն օր

 տեսնում էր  Աստծո միջամտությունը եւ զգում, որ կազդուրվում է:


Երկրորդ վիրահատությունից առաջ բժիշկները եւս մեկ անգամ հետազոտեցին նրան:

 Վիրաբույժը կանչեց Արմինեի աղջկան եւ շատ զարմացած ասաց. "Չեմ կարողանում 

հասկանալ, թե այս ինչ հրաշք է կատարվում: Երբ մայրիկիդ տուն ուղարկեցինք, նրա

 վիճակն անհույս էր, բայց հիմա բոլոր վերքերն անհայտացել են":


Բժիշկները զարմացած էին, թե ինչպես էին քաղցկեղածին բջիջներն անհետացել նրա օրգանիզմից: 

Արմինեն բացատրեց, որ ապաշխարել է եւ Հիսուսին ընդունել որպես իր Տեր եւ Փրկիչ: 

Նա էլ բժշկել է իրեն:


Արմինե Քոչարյան
Երևան